Worldcupfinals Heerenveen

Vrijdag 22 februari begon alweer het laatste schaatsweekend van dit seizoen. Nog 1x genieten van de races, het aanmoedigen en de leuke schaatsers. Ook was het het laatste weekend dat ik Lisan en Kirsten zou zien voordat ik naar Hof ging. Een weekend dus in het teken van afscheid. Daar moest ik alleen niet te veel aan gaan denken. We gingen er gewoon samen nog 1 supercooooool weekend van maken!! En dat is zekers gelukt!

Vrijdag
Vrijdagochtend stapte ik al vrij vroeg op de bus richting Wendy. Daar aangekomen dumpte ik me slaapspullen en gingen we samen met de auto op weg naar Heerenveen. Kirsten, Lisan en Sabine, die vandaag ook met ons meeging, stonden al in de rij en gelukkig konden we nog makkelijk bij hun staan. Direct hadden we veel lol om dingetjes uit Inzell die weer boven kwamen en verder plannen voor dit weekend. Vlakbij ons in de rij stonden ook bekenden van ons, Linda, Bianca en nog wat anderen en ook met hun kletsten we wat gezellig. Zo ging het wachten vrij snel voorbij en maakten we ons klaar om de race naar de trappen. Dat was bij het WK sprint echt een ramp en we waren allemaal alweer bang dat het nu weer zo erg zou worden. Maar tot onze verbazing bleef iedereen erg rustig en liepen we zonder geduw of gebeuk naar ‘onze’ trap. Daar was het ook gezellig met wat andere meiden en kreeg Sabinen nog een enorme schok van een verhaal van ons waar we vervolgens weer veel lol om hadden en opeens gingen de deuren open. We renden naar beneden en kwamen weer op ons vaste plekje naast het hek terecht! Snel hingen we ons spandoek voor Beorn op, helaas de 1ste en laatste X dit seizoen. De Amerikaanse vlag paste er nog mooi naast. Verder hadden Kirsten, Wendy en ik hadden nog ons kleine Noorse vlaggetje en de vele bordjes en had Lisan haar Maciej-bord bij zich die al heel snel werd gespot door Maciej zelf die vervolgens enthousiast zwaaide!

De eerste afstand van vandaag was de 500m. Eerst de dames waarop Jenny Wolf weer eens veruit de sterkste was en daarna de mannen met daarbij veel favo’s van ons. De Koreanen waren er nu ook weer en verder deden o.a. Kip en Jeremy ook nog mee. We moedigden iedereen weer enthousiast aan en vielen hiermee blijkbaar wel weer op want we zagen ons 2x op de tv-schermen verschijnen. Alweer bij het Kip-bordje, die is de afgelopen jaren echt het meest in beeld geweest, en bij onze Koreaanse combi. En dat was nog niet het enige. Opeens, na de rit van Lisans Pool die we echt keihard aangemoedigd hadden, kreeg Sabine een smsje dat we te horen waren geweest op TV! Met ons 4-en/5-en kunnen we heel wat lawaai maken werd weer eens duidelijk. De 500 werd uiteindelijk gewonnen door Joji Kato die opeens helemaal kaal was en liet blijken dat dat de reden was van zijn winst door er steeds over heen te wrijven. De volgende afstand was de 3km dames, niet boeiend. Maar we hadden voor de eerste ritten alweer een andere bezigheid gevonden. We hadden een sms ontvangen dat Håvard Bøkko later die avond niet zou starten op de 1500 omdat hij nog te ziek was en dat het ook nog afwachten was of hij morgen wel de 5km zou kunnen rijden. Dat zou wel heel erg balen zijn want dan kon hij het Worldcupklassement niet meer winnen en zou Sven er toch nog met de 1ste plaats vandoor gaan. In mijn kaartjescollectie vond ik wel een leuk kaartje en al snel hadden we ook een leuk tekstje bedacht. Later die dag zouden we vast nog wel wat Noren tegenkomen aan wie we het kaartje konden geven. En dat kon al sneller dan we gedacht hadden. Opeens kwam Henrik Christiansen aangelopen die ons ook al snel zag en werd het voor Lisan meteen duidelijk waarom we een bijnaam voor hem bedacht hadden. Het eerste wat hij zei was dat hij ons 3x op tv had gezien! Hier hadden we wel veel lol om en na nog ff gezellig praten gaven we het kaartje voor Håvard aan hem waar hij vervolgens weer veel lol om had. Toch zat er echt niet in wat hij dacht dat er in zat en waren we niet bang voor zijn dreigement Hij liep verder naar de Westtribune en ging daar bij wat bekenden zitten.

De 3km dames schoot ondertussen alweer mooi op en de ritten werden wat boeiender. Verder vermaakten we ons ook wel met het in de gaten houden van de rest van het stadion. De 3km werd uiteindelijk gewonnen door Sablikova ??? en na de dweilpauze was het alweer tijd voor de laatste afstand van de dag, de 1500m mannen.

Nu konden we voor het eerst Noren in actie gaan zien, Christoffer Fagerli Rukke en Mikael Flygind Larsen, en ook Shani Davis deed mee. Rukke reed een voor zijn doen erg goede rit en was er ook erg tevreden mee. Mikael viel helaas alweer wat tegen. Dan in 1 van de laatste ritten Shani! Hij reed erg goed en nadat alle Nederlanders in de laatste ritten gefinisht waren stond hij gewoon nog steeds bovenaan en had gewonnen! Even later verscheen op de grote schermen de eindstand van het klassement en daar was Shani van plek 4 opgeklommen naar plek 1 en passeerde zo 3 Nederlanders. Wij waren daar wel erg blij mee!

Nu nog ff wachten op de huldigingen. Lisan en Sabine gingen ondertussen alvast naar de gang want Sabine moest helaas al bijna weg naar het station. Het was erg gezellig geweest met haar! Nadat de huldigingen waren afgelopen en we nog een X hard voor Shani gejuicht hadden liepen we ook richting de gang. Op West kwamen we Shani tegen die we zo nog ff mooi konden feliciteren. Bij de gang aangekomen liepen we snel verder naar de achteruitgang waar we veel lol hadden met Rukke, Mikael en hun auto en Shani. Opeens kwam er ook nog een Pool naar buiten, niet die van Lisan maar Konrad Niedzwiedski. We begonnen wel over Maciej want Lisan had ontdekt dat hij morgen jarig was en vroeg dat nog ff na. Konrad wist het echter zelf niet eens echt maar we vertelden hem over onze verassingen voor Maciej en hij raakte erg onder de indruk van onze Poolse zangkunsten
Nadat er niet veel meer te beleven was liepen we terug naar onze auto’s waar we afscheid van elkaar namen en zat de eerste dag er al weer op.

Zaterdag.
Al vroeg ging de wekker weer af en maakten Wendy en ik ons klaar voor de 2de dag. Maciejs verjaardag! Lisan had van alles gekocht om er een groot feest van te maken. Slingers, ballonnen, serpentines, feesthoedjes en natuurlijk wat leuke cadeautjes en een kaartje. In recordtempo scheurden Wendy en ik weer naar Heerenveen en zagen bij de parkeerplaats Lisan en Kirsten ook al snel verschijnen en aangekomen in de rij zagen we weer veel bekenden. Vandaag vermaakten we ons vooral met het zingen van liedjes en dan vooral met het Poolse verjaardagslied. Het zonnetje scheen en zo was het wachten niet eens zo erg. De race naar de trappen was nu wel weer wat chaotischer maar uiteindelijk stonden we weer goed op de trap. Daar gingen we gewoon verder met zingen en opeens gingen de deuren weer open. Vrij rustig liepen we naar ons plekje en begonnen we met het ophangen van de slingers en het opblazen van de ballonnen die we vervolgens, na ff wat discussie met de security, ook aan de boarding hingen. Uiteindelijk zag ons hoekje er erg feestig uit!!

Ondertussen waren er heel wat schaatsers aan het trainen wat altijd leuk blijft om naar te kijken en net als gisteren werden we weer vermaakt met een optreden van René Becker. Beetje jammer dat hij 3 dagen bijna hetzelfde repertoire had maar we hadden wel lol met onze kleine vlaggetjes, ook Lisan die nu een Poolse had Opeens zagen we een vrouw van de Noorse TV lopen die wat publiek aan het filmen was en ff later ook op ons afkwam en in het Noors een gesprek begon. Helaas kunne we allemaal nog niet zo goed Noors om ook terug te kunnen praten maar we hadden een leuk gesprekje met haar in het Engels. Ze vertelde ons ook dat Håvard zich vandaag alweer beter voelde en we waren blij dat te horen.

De wedstrijden begonnen vandaag weer met de 500meters. Bij de vrouwen won Jenny Wolf weer maar het gat met de rest was nu iets minder groot. Dan de mannen, onze favo’s werden weer hard door ons aangemoedigd en we hadden veel lol met de Koreanen. Helaas was Maciej vandaag op zijn verjaardag niet echt in een goede bui/vorm. Waarom? geen idee. Maar de volgende dag zou het weer helemaal anders zijn! De winnaar vandaag werd Jeremy die ook de eindwinnaar van het Worldcupklassement was. Dan de 1500m dames. Dat is opzich nog wel een leuke spannende afstand maar het duurde toch wel wat lang. Gelukkig hadden we ook wel weer genoeg te zien om de baan heen en bereidden we ons vast voor op de 5km. Ook kwam Henrik weer een paar X langs wandelen en hadden we wat leuke gesprekjes. Het is echt een altijd vrolijke en gezellige jongen! De 1500m werd gewonnen door Paulien van Deutekom en na de dweilpauze begon dan de 5km met een ‘zware’ loting voor ons. 3 ritten achter elkaar een Noor. Zou toch fijner voor onze stemmen zijn als er wat andere ritten tussen zaten maar we gingen gewoon door met enthousiast aanmoedigen, dat verdienden ze allemaal wel zou later ook nog blijken Bij de rit van Øystein dook de vrouw van de NRK opeens weer op en filmde onze aanmoedigingen een tijdje. De tijden lagen allemaal dicht bij elkaar en het werd zo wel spannend wie naar het WK mocht. Na de Noren volgde er een dweilpauze en konden we ff bijkomen. Nog 1 te gaan maar dat was wel een erg belangrijke. Håvard moest echt gewoon ff de Worldcup gaan winnen en moest daarvoor maximaal 9de worden. Dat moest wel te doen zijn. In de laatste rit reed hij tegen Sven Kramer en hij kon een mooi vlak schema blijven rijden op een tijd die goed genoeg was. Hij kwam over de finish en hij en wij zagen dat hij 6de was geworden! Was erg mooi om te zien hoe blij hij was dat de Worldcupwinst binnen was! Had hij toch mooi ff Sven Kramer in die strijd verslagen! Het duurt denk/hoop ik niet lang meer dat hij ook in een rechtstreeks duel het Sven moeilijk kan gaan maken. Dit jaar is hij al een stuk dichterbij gekomen. Ik verheug me nu al op het moment dat hij Sven klopt. Dan komt er een groot feest! The Håvard beats Sven party en alle Håvardfans zijn uitgenodigd

Al snel na deze laatste rit van vandaag verdwenen Wen, Kirs en Lisan naar buiten. Ik ging nog ff naar de huldigingen kijken. Daarna ging ik ook eens op weg naar de uitgang en kwam daar Lisan al tegen en vervolgens ook weer Linda en de anderen. We kletsten weer gezellig over weer een mooie schaatsdag en opeens kwamen Wendy en Kirs ook erg blij aangerend. Samen gingen we nog ff naar de achteruitgang waar echter niet veel meer te beleven was en al snel besloten we om naar de auto’s te lopen. We reden naar Wolvega waar we weer heerlijk zouden gaan eten. We werden aan een mooi gesitueerde tafel geplaatst en hadden al snel onze keuze gemaakt van de menukaart die ik inmiddels al bijna uit me hoofd ken.

We waren al in een melige bui en die werd bij het arriveren van het hoofdgerecht nog erg versterkt. Een erg schattige jongen kwam het serveren en door een actie van hem en zijn reactie daarop kregen we allemaal de slappe lach. De rest van de avond bleef het erg gezellig met hem en ook het andere personeel dat goed meewerkte Het restaurant werd steeds leger maar wij hadden nog lang geen zin om naar huis te gaan en bestelden nog een lekker kopje thee als 5de gang waarbij we nog extra verwend werden met een lekkere bonbon. Vervolgens betalen wat bij Lisan en mij wat lastig ging door een vaag pinapparaat. Maar het leek wel of dat gepland was want zo kwamen Kirs en Wendy Henrik opeens alweer tegen en dat kwam goed uit.
Op de parkeerplaats aangekomen stapte ik weer bij Wendy in de auto en gingen nu toch maar echt weg. In Zuidwolde aangekomen zijn we weer snel gaan slapen, op naar de laatste dag van het seizoen

Zondag
De laatste dag van het schaatsseizoen was aangebroken. Nog 1x vroeg opstaan, naar Thialf scheuren en wachten in de rij. Het was ook vandaag gelukkig droog en we waren in een erg creatieve bui en bedachten zo veel liedjes waar we veel lol om hadden. De race naar de trappen was vandaag helaas weer erg chaotisch, er werd veel geduwd door sommige mensen. Ook op de trap was het nog ff gevaarlijk door mensen die ook daar nog doorgingen met duwen. Gelukkig stonden wij wel weer vrij goed en konden toen de deuren opengingen vrij rustig naar ons plekje lopen. Vandaag hingen we de Amerikaanse vlag weer aan de boarding en pakten ons kleine vlaggetjes weer om vrolijk mee te zwaaien. Net als de vorige dagen waren alle Polen weer aan het trainen en Maciej was gelukkig nu weer vrolijk! Na wat smsjes met Anne Roos vonden we haar op de westtribune en zwaaiden ff naar elkaar. Wat anderen mensen konden we eerst niet zo snel vinden maar uiteindelijk zaten ze er toch weer en ook Wendys ouders hadden we snel gespot op oost.

De eerste afstand was de 1000m dames die werd gewonnen door Anni Friesinger. Dan de 1000m mannen met Maciej, Dag Erik, Rukke, Mikael, de Koreanen, Denny, Kip en Shani. Heel wat gastjes om aan te moedigen dus. De Noren kwamen al snel alle3 het ijs op en in rit 1 startte Rukke die door zijn 1000m B-groep winst in Inzell hier mocht starte, en hij reed wel een goede rit! Dan ff later Dag Erik, tegen een vrij onbekende Canadees. Dat was mooi want dan konden we hem, net als in Inzell, weer heeeeeeel hard en lang gaan aanmoedigen. Op het moment dat we daarmee begonnen reed Rukke toevallig net langs op de binnenbaan en keek ff grappig om. Later die dag hoorden we van Wendys ouders en 1 van onze schaatsvrienden in de kroeg dat het erg goed te horen was geweest. Dat was ook de bedoeling de rit ging ook erg goed en hij reed de beste tijd tot dan toe. Dan een rit later Mikael met zijn så pene øyne. Ook de laatste X dit jaar dat we die sign konden gebruiken maar volgend jaar nemen we hem zekers weer mee Zijn rit was helaas alweer niet echt goed.. hopelijk volgend jaar als er wat dingen veranderd zijn kan hij weer echt topraces rijden!! In de voorlaatste rit Denny die een superrit reed en het baanrecord van Shani verbeterde. In de laatste rit Shani, zou hij zijn baanrecord weer terugpakken of was Denny dit x weer eens de beste. De opening en eerste ronde waren niet echt goed maar de slotronde was weer geweldig en zo won hij toch weer en werd Denny weer 2de. Ook won Shani, na de 1500, zijn 2de wereldbeker!

De volgende afstand was de 100m. Vanaf ons plekje hadden we er gelukkig nog wel een goed zicht op en dan is het best een leuke spannende afstand om te kijken! Eerst de vrouwen waar Jenny Wolf uiteindelijk de snelste was. Dan de mannen met net als vorige week ook weer Dag Erik aan de start. Helaas had hij nu een zware loting tegen Kato en Poutala en was zijn start ook niet zo geweldig als in Inzell na de 1ste ronde lag hij er helaas uit. Ook Maciej deed mee en ging er net als in Inzell weer gezellig bij liggen na de finish. Dat zag er erg grappig uit en hij had er zelf ook de grootste lol om. Winnaar werd uiteindelijk Joji Kato die zo ook de wereldbeker won.

Dan na de dweilpauze alweer de laatste afstand, de ploegenachtervolging. Ondertussen was Henrik ook weer 2x langs komen wandelen en wensten we hem nog ff succes. Hij startte in de allerlaatste rit van dit jaar samen met Sverre en Mikael. We waren vantevoren wel benieuwd hoe dit zou gaan want dit was niet de vaste ploeg. Normaal reed Håvard i.p.v. Mikael maar hij was nog te ziek. Nog 1x konden we de Noren aanmoedigen en dat deden we dan ook al wilde het niet zo perfect meer met onze stemmen. Ze reden op zich best goed maar tot onze verbazing moest Sverre, en niet Mikael (de sprinter van de 3) de andere 2 de laatste ronde laten gaan en uiteindelijk werden ze 4de van de 4. Het schaatsen zat erop en we dachten ff na wat we nu wilden gaan doen. Huldigingen kijken waar je toch niet veel van zag dachten we of naar buiten gaan. Dat besloten we te doen maar eerst kregen we opeens leuk bezoek van een Pool, Maciej! Hij kwam Lisan bedanken voor de cadeautjes en ons allemaal voor de aanmoedigen en had veel lol met Lisan.

Op de parkeerplaats aangekomen was het nog erg rustig maar opeens riep Lisan, heeee die ken ik! Achter een busje kwam een jongen aangelopen met grote tassen en ik dacht eerst huh? wie is dat? maar opeens zag ik dat het Christoffer Rukke was! Hij zag ons ook en kwam ff naar ons toegelopen en er volgde een erg gezellig gesprek over zijn chocoladereep, de prestaties van de Noren op de 100m en ploegenachtervolging, een ploeggenoot en het breken van dingen, mijn studie en nog meer. Al snel daarna verschenen ook wat andere Noren met veel bagage en soms veel haast. Ze gingen helaas al over en paar uur met het vliegtuig terug naar . Samen met Lisan, die inmiddels ook al helemaal into ‘it’ was had ik lol achter een busje waarachter we ons moesten verstoppen. Daarna maakten we nog wat leuke foto’s en zwaaiden we de Noorse gastjes uit. Opeens was het ook een stuk drukker geworden, de huldigingen waren blijkbaar ook afgelopen. Al snel kwam Denny eraan gelopen en liet hij zijn mooie schaal zien voor de 2de plaatst in het wereldbekerklassement. Toch had hij liever de beker gehad vertelde hij. Nadat hij vertrokken was in het busje kwam Shani naar buiten en we feliciteerden hem met zijn 2 wereldbekers en spraken af dat we elkaar later die avond nog ff zouden zien om nog wat dingetjes te regelen en echt afscheid te nemen. Nadat hij vertrokken was bleven we nog ff hangen maar er gebeurde niet veel meer en al snel gingen we op weg naar onze auto’s.

We reden naar Shani, kletsten nog ff rustig met hem, en namen vervolgens afscheid van elkaar. Ik zal hem ook echt wel gaan missen in de zomer, was echt een bijzonder jaar met hem! Dan op weg naar Wolvega waar we met z’n 4-en de nacht zouden doorbrengen. Met al onze bagage liepen we naar binnen, checkten in en liepen naar onze kamer op de 2de verdieping waar we gelijk zagen dat we leuke ganggenoten hadden. De kamer zag er echt supermooi uit, ik snap nu goed waarom sommige schaatsers altijd zo enthousiast zijn over dit hotel Lang bleven we echter niet op de kamer want we hadden honger en liepen snel naar het restaurant. Daar werd ik aan tafel verrast door Kirsten, Wendy en Lisan met een erg leuk cadeau met veel Noorse invloed en ook nog een Amerikaans en Koreaans tintje. Ik was er echt superblij mee!!! en verder werden veel vage dingen dit weekend nu ook opeens duidelijk voor mij! Maar dat dit het resultaat was had ik nooit kunnen bedenken, zo mooi was het! FF later werden we begroet door onze leuke ober die vertelde hij al bekend was bij al het personeel door onze acties het was weer erg gezellig maar helaas was hij al snel vrij.

Het eten smaakte ook weer heerlijk en nadat we afgerekend hadden gingen we weer terug naar onze kamer. Daar maakten we ons klaar voor een laatste avond uit. Met de auto reden we weer naar Heerenveen, gingen een café binnen en zochten een mooi plekje achterin. Opeens zagen we Shani ook weer, hij stond achter de bar en vermaakte zich daar prima. Er werd wel leuke muziek gedraaid waar we goed op konden dansen. Wel hielden we dat niet echt lang vol want we waren alle4 best moe van dit lange weekend. Opeens kwam er een leuk feestnummer en besloten we om in polonaise door het café te lopen. Daar kregen we wel dorst van en Lisan en Kirsten gingen wat drinken halen, ze konden er alleen niet zo goed langs maar daar wisten ze wel raad mee Shani kwam ff later gezellig langs en we begonnen nog een x met de polonaise die we nog wat langer probeerden te maken wat leek te gaan lukken maar opeens toch niet. Op een kruk was een jongen in diepe slaap verzonken wat er wel grappig uitzag en we hadden veel lol met wat ijsblokjes. Ook wat Canadezen stonden bij ons in de buurt en het was grappig om ze ook eens heel anders te zien dan op de ijsbaan. Dan kom je erachter dat een bepaald beeld dat je van iemand hebt toch niet klopt. Rond 2 uur hadden we genoeg gefeest en besloten weer richting Wolvega te rijden. Onderweg gingen we door met onze creatieve bui van vanmorgen en er onstonden weer geweldige songteksten.

Bij het hotel aangekomen praatten we nog wat met de nachtportier, alleen Lisan ging alvast naar boven en zag daar ff later wat van onze leuke ganggenoten alleen had ze dat toen niet verwacht Het zorgde wel voor een erg lolmoment vond ik toch weet alleen niet of ze er zelf zo blij mee was Op de kamer nam ik afscheid van Lisan die ik niet meer zou zien voordat ik naar Hof zou gaan. Daarna kropen we allemaal snel ons bedje in en waren al snel in dromenland. De volgende ochtend werd ik rond half 10, na heerlijk geslapen te hebben, wakker en ging de douche eens uittesten die volgens Kirsten echt heerlijk was. En ze had helemaal gelijk! Daarna de spullen weer inpakken en lol hebben om mensen die aankloppen en opeens in het Engels tegen ons gaan praten Om 12 uur verlieten we onze kamer en gingen beneden nog ff een kopje thee drinken en beseften we dat het seizoen er nu echt opzat. Voordat we echt vertrokken zeiden we nog ff gedag tegen de leuke ober en op de parkeerplaats nam ik afscheid van Kirsten. Wendy zetten mij af op het station in Meppel en een paar uurtjes later was ik weer thuis.

Het is echt een supercoolgeweldig seizoen geweest!! Samen met Lisan, Kirsten en Wendy heeeeeeeeeeeel veel lol gehad en dingen meegemaakt waarvan ik nooit had kunnen denken dat het zou gebeuren. Wat het allerleukste was kan ik zo niet zeggen. Het is gewoon heel gezellig geweest met bepaalde mensen, wat echt speciaal blijft, en ik zal ze echt gaan missen in de zomer!! Maar gelukkig hebben we nog de foto’s en herinneringen!